Cisza po burzy

No i minęła. Lekka medialna burza po publikacji Newsweeka na temat byłego dyrektora muzeum, którego redakcja redaktora Foxa nazwała Pawłem D., przetoczyła się przez większe internetowe redakcje, oraz przez te mniejsze, nasze, swojskie. Jak „dowiódł” mistrz poezji i prozy — nazywany różnie w zależności od źródła tego nazewnictwa — redakcja Newsweeka jest jakaś „dziwna”. A publikacja fotografii Anny Grodzkiej to sprawa godna potępienia przez Radę Bezpieczeństwa ONZ oraz Polski Czerwony Krzyż i Adwentystów Dnia Siódmego. W ogóle okładki od pewnego czasu jakieś takie śmieszne.

Zestawmy jednak fakty, których mistrz zdaje się nie zauważać, a o których sam pisał! Po pierwsze prokuratura ze Żwiru i Figury bada. Skutki tego badania już są oczywiste i znane. Nikomu nie przydarzy się żadna przykra rzecz, a już tym bardziej nie przydarzy się ona byłemu dyrektorowi. Wszak sam mistrz pisał w ślad za innymi:

„Jak się dowiadujemy, kandydaturę ks. Pawła Danka zaproponował kardynał Stanisław Dziwisz i zaakceptowali minister kultury Bogdanem Zdrojewski oraz burmistrz Wadowic Ewa Filipiak. Kandydatura została również pozytywnie zaopiniowana przez Stowarzyszenie Muzealników Polskich, Oddział Małopolska.” (błędy w oryginale)

Aż tu nagle fakt numer dwa. Z nieznanych przyczyn dyrektor zostaje odwołany. Wprost w głowie się nie mieści to, że tak szlachetny człowiek zostaje pozbawiony funkcji, którą sprawował znakomicie. Mistrz pisze:

„To zaskakująca informacja, bo do tej pory nie było żadnych zastrzeżeń do pracy dyrektora muzeum. Zarząd sejmiku, którym kieruje marszałek Marek Sowa, nie podał jeszcze dokładnego uzasadnienia swojej decyzji.”

Jednak uzasadnienie udaje się znaleźć bez większych przeszkód, oczywiście zajrzeć musimy na strony znienawidzonej lewicy:

„Powodem odwołania była utrata zaufania przez Zarząd Województwa względem dyrektora. Chodzi między innymi o jego działalność bardzo szeroko rozumianą poza muzeum" - dowiedzieliśmy się od Piotra Odorczuka, Kierownika Biura Prasowego Urzędu Marszałkowskiego.”

Ogarnijmy więc rozumem cały ciąg zdarzeń. Najpierw JEm kard. Stanisław Dziwisz proponuje kandydaturę byłego już dyrektora, po czym w pewnym momencie województwo galicyjskie zwalnia go z pełnienia funkcji w zaskakującym momencie, uzasadniając to w bardzo ciekawy sposób. Utrata zaufania. Utrata po czym? Po działalności pozamuzealnej. Pytanie nasuwa się samo, czy Zarząd Województwa to komuniści, lewacy i antyklerykałowie? Są też i inne. Dlaczego wtedy mistrz nie wył do wszystkich świętych, że odwołują dyrektora, dlaczego nie spytał JEm kard. Dziwisza, Księżnej i Posła co o tym sądzą? Odpowiedzi są bardzo proste. Zarząd Województwa zwęszył sprawę (opis Newsweeka) i czym prędzej pozbył się dyrektora. Aby jednak nie szkodzić „relacjom”, bo jak wiadomo „z ludźmi trzeba dobrze żyć”, Zarząd Województwa i reszta „współwłaścicieli” muzeum zgodziła się na kolejnego kandydata, zaproponowanego migiem przez JEm. kard. Dziwisza. Zaufany sekretarz oraz brat posła daje dwojakie gwarancje. Po pierwsze lojalność wobec kurii, po drugie święty spokój ze strony ministerialno-państwowej. Kandydat marzenie.

Ale jak to się ma do medialnej burzy? Tu musimy sięgnąć do papalndzkiego modelu propagandy i odwracania uwagi. Dziś blogerzy i komentatorzy pytali wprost, czy o opisywanych sprawach wiedziała gmina? Czy wiedzę miała tzw. Rada Programowa, w której zasiada…? I to już są pytania konkretne, ważne z naszego lokalnego punktu widzenia. Sama wiedza nie jest groźna, groźny jest natomiast moment podjęcia tej wiedzy. Skoro Zarząd Województwa podał swoje uzasadnienie to wiedzę o odwołaniu i jego uzasadnieniu musieli mieć wszyscy „współwłaściciele” muzeum. Precyzując dalej, w opinii Bajkopisarza o rewelacjach Newsweeka wiedziano w momencie odwoływania byłego już dyrektora, wiedzieli o tym i w Zarządzie i w kurii, wiedzieli w gminie. Ale że była to sprawa mogąca zaszkodzić wielu "podmiotom", podano do wiadomości uzasadnienie o utracie zaufania i pozornie sprawa ucichła. Kluczowe jest natomiast to, czy wiedzy o tajemniczej działalności byłego dyrektora nie posiadano dużo wcześniej?

Z pozoru prosta sprawa remontu za 25 milionów złotych może zaszkodzić wszystkim, od kurii po papalandzki Dwór. Stąd mistrz poezji postanowił odwrócić uwagę czytelników od spraw najważniejszych, od wiedzy Dworu o całej sprawie. Mamy więc lewicowe i antyklerykalne portale. Mamy prawie komunistycznego Newsweeka i „gorszące okładki”. Mamy robienie z byłego dyrektora przestępcy przez wcześniej wymienionych. Ale nie mamy nic o sprawie. A przypominam, kiedy odwoływano dyrektora nie było pochwalnych peanów na jego cześć ze strony mistrza. Nie było wyzywania Zarządu Województwa od lewicy i innych plugawych natręctw cinkciarza. Kiedy odwoływano to było zaledwie zaskoczenie, kiedy sprawa się rypła, jest zgorszenie i niezrozumiała wręcz obrona byłego dyrektora (nie rozstrzygamy niczego). Dziwne jest to, że mistrz odnosi się wyłącznie do jednej strony sporu, nie bada sprawy całościowo, nie próbuje skontaktować się z przywoływanym przez Newsweeka p. Piotrem Waszkiem. Ten mógłby porazić mistrza wiedzą. Sam też zarzuca Newsweekowi dokładnie to, czego sam nie robi.

Zakładając, że duże redakcje działają z wielką ostrożnością, zastanawiające jest, że tylko mistrz brnie w niezrozumiałe oskarżenia Newsweeka o działania wręcz niezgodne z prawem, wymachując mieczykiem „kancelarii prawnej byłego dyrektora”, której wydawca boi się tak, jak „mistrzowego artykułu”. Prokuratura zapewne nie dopatrzy się żadnych uchybień, a o przestępstwie nawet się nie zająknie. Taka jest naturalna kolej rzeczy przy inwestycjach opiewających na miliony złotych. A jeżeli dodamy do tego, że o pieniądzach tych decyduje kuria oraz Zarząd Województwa, nie ma mowy o jakichkolwiek kłopotach. Chciałbym się mylić, ale obawiam się, że pomyłki nie będzie.

Czas pokaże co będzie działo się dalej. Bez względu na fundamenty publikacji Newsweeka, trzeba wyrazić pełne zgorszenie, że w rodzinnym mieście Karola Wojtyły, prokuratura bada w ogóle sprawę jakichkolwiek nieprawidłowości przy remoncie jego rodzinnej kamienicy. Niestety dla mistrza, za tym wszystkim nie stoją żadne tajemne siły lewicowe i antyklerykalne. To nie "palikociarnia" remontuje kamienicę. To nie Brodacz wymalował ściany na czerwono. To nie SLD odwołało byłego już dyrektora. To nie blogerzy utracili do kogoś zaufanie. Takie są fakty.